Ավետիք Իսահակյանի խոհերից
Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված մահի մոտ:
Զարմանալի հրաշք է հողը, հողի ուժը անսպառելի է․․․Բնության մեջ մարդ իրեն բազմապատկված կզգա․․․
Վրեժը քաղցր բան է: Թող բարոյախոսներն ինչ ուզում են՝ ասեն:
Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչո՞ւ է անհնարը՝ անհնար:
Ճշմարտությունը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով:
Ժողովրդի սրտի մեջ շատ բան կա, որոնեցեք և կգտնեք:
Միտքը մեռցնում է զգացմունքը: Զգացմունքը մեռցնում է միտքը, բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած իրար հետ տիեզերքն են գրկում:
Հայտնագործությունները երազանքների 9-րդ ալիքն են:
Հոգեբանություն չունեցող ուսուցիչը անզեն որսորդի նման է:
Պետք է միայն սիրել, խորանալ, տեսնել, զգալ և նյութը արվեստ վերածել:
Ամեն բան անցնում է իմ սրտի միջով՝ աշխարհը, բոլոր իրերը, հարցերը, դեպքերը, ես անտարբեր չեմ կարող կանգնել աշխարհի առաջ անարձագանք, անանդրադարձ:
Սիրո՛վ չապեցեք, այս լինի ձեր միակ բանը ամեն բան չափելիս:
Մի՛ լինիր կյանքում եծ ծանրություն, շխատիր լինել ծանր մեծություն:
Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված մահի մոտ:
Զարմանալի հրաշք է հողը, հողի ուժը անսպառելի է․․․Բնության մեջ մարդ իրեն բազմապատկված կզգա․․․
Վրեժը քաղցր բան է: Թող բարոյախոսներն ինչ ուզում են՝ ասեն:
Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչո՞ւ է անհնարը՝ անհնար:
Ճշմարտությունը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով:
Ժողովրդի սրտի մեջ շատ բան կա, որոնեցեք և կգտնեք:
Միտքը մեռցնում է զգացմունքը: Զգացմունքը մեռցնում է միտքը, բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած իրար հետ տիեզերքն են գրկում:
Հայտնագործությունները երազանքների 9-րդ ալիքն են:
Հոգեբանություն չունեցող ուսուցիչը անզեն որսորդի նման է:
Պետք է միայն սիրել, խորանալ, տեսնել, զգալ և նյութը արվեստ վերածել:
Ամեն բան անցնում է իմ սրտի միջով՝ աշխարհը, բոլոր իրերը, հարցերը, դեպքերը, ես անտարբեր չեմ կարող կանգնել աշխարհի առաջ անարձագանք, անանդրադարձ:
Սիրո՛վ չապեցեք, այս լինի ձեր միակ բանը ամեն բան չափելիս:
Մի՛ լինիր կյանքում եծ ծանրություն, շխատիր լինել ծանր մեծություն:
Комментариев нет:
Отправить комментарий