Վերլուծական աշխատանք:Էկոխնդիրներ

Վերլուծական աշխատանք:Էկոխնդիրներ

1.      Նշել այն բնապահպանական խնդիրները, որոնք առավել ակտուալ են: Բերել օրինակներ:

Հայաստանում առկա են լուրջ բնապահպանական խնդիրներ: Երկիրը միացել է շրջակա միջավայրի պաշտպանությանը վերաբերող միջազգային կոնվենցիաների մեծ մասին: Միջազգային կազմակերպությունների կողմից բնապահպանական նպատակներով Հայաստանը շարունակաբար ստացել է տեխնիկական և ֆինանսական աջակցություն, որի դրամային արժեքը կարելի է հաշվել միլիոնավոր դոլարներով: Այնուամենայնիվ, բնությունը շարունակում է լուրջ վնասներ կրել: Կա բնապահպանական համարժեք քաղաքականությունների և իրավակիրարկման պրակտիկայի պակաս: Կոռուպցիայի մակարդակն ահագնացող է, իսկ բնական ռեսուրսների շահագործումը` անխնա:

Բնապահպանները ահազանգում են Հայաստանում բնապահպանական բազմաթիվ խնդիրների մասին. Թեղուտի, Քաջարանի, Ջերմուկի հանքերի շահագործում, անտառների ոչնչացում, Երևանի անապատացում և այլն:

2.      Որպես Երևանի բնակիչներ, որ էկոլոգիական խնդիրներին եք առավել շատ հանգում:

Ես ապրում եմ Երևանում արդեն 15 տարի է, և այդ տարիներից բանակնան կյանքի ընթացքում ես միշտ էկոլոգիական լուրջ խնդիր եմ համարել շենքերի ոչ սեյսմակայուն վիճակը, բակերում աղբը տանելու խնդիրը, օդի աղտոտումը:

3.      Արդյոք էկոխնդիրները և մարդու առողջությունը փոխկապակցված են:

Մարդու առողջությունը և էկոխնդիրները անշուշտ փոխկապակցված են:Վերեվում բերեցի մի օրինակ՝ աղբի հիմնախնդիրը բակերում: Աղբի կուտակումներից տվյալ բնակավայրում  կարող են առաջանալ ծանր հիվանդության՝ քաղցկեղի հարուցիչներ:

4.      Դուք ինչպես կարող եք ազդել կրտսեր դպրոցների սովորողների վրա բարձրացնելու էկոկրթությունը:

Կրտսեր դպրոցների իմ կրտսեր ընկերներին ցույց կտամ կատարած նախագծերը էկոխնդիրների վերաբերյալ:Կսովորոցնեմ աղբը թափել աղբամանի մեջ, այլ ոչ թե ուր պատատահի, և եթե աղբ են տեսնում ամոթալի չէ այն վերցնել և գցել աղբամանի մեջ: 

«Հայֆիլմ» կինոստոդիայի պատմությունը

 «Հայֆիլմ» կինոստոդիայի պատմությունը

2006 թվականից ՀՀ կառավարության որոշմամբ ստեղծված «Հայաստանի ազգային կինոկենտրոն» ՊՈԱԿ-ը հանդիսանում է 1923 թվականին հիմնադրված Համո Բեկնազարյանի անվան «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի իրավահաջորդ պետական ոչ առևտրային կազմակերպությունը, որը գործում է ՀՀ մշակույթի նախարարության համակարգում:
Մեր կինոկենտրոնի ծննդյան վկայականը համարվում է Հայաստանի կառավարության 1923 թվականի ապրիլի 16-ի «Պետկինոյի կազմակերպման մասին» դեկրետը, որն ամիջապես կյանքի կոչելով` հայկական կինոյի հիմնադրումը, կինոարտադրության կազմակերպումը վստահվել է տաղանդավոր ու փորձառու կինոգործիչներին` Դանիել Դզնունուն (արվեստաբան, 1923-37 թվականներին` «Հայկինոյի» տնօրեն, Հայկական ՍՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ, Աշխատանքային կարմիր դրոշի կրկնակի շքանշանակիր) և Համո Բեկնազարյանին (կինոդերասան, սցենարիստ, կինոռեժիսոր, Հայկական ՍՍՀ ժողովրդական արտիստ):
1923 թվականի աշնանը «Պետկինոն» վերակազմավորվել է «Պետֆոտոկինո» բաժնետիրական ընկերության, որը սկզբում կոչվել է «Կինոֆաբրիկա», 1924-ից գործել է որպես կինոլաբորատորիա, 1928-ին անվանվել «Հայկինո», 1938-ին` «Երևանի կինոստուդիա», 1957-ին` «Հայֆիլմ», իսկ Հ. Բեկնազարյանի մահից մեկ տարի անց` 1966 թվականին վերանվանվել է նրա անունով:
1924-ին նկարահանվել է հայկական առաջին վավերագրական ֆիլմը «Խորհրդային Հայաստան» (օպերատորական խմբի ղեկավար Ի. Կրասլավսկի): Այնուհետև, տարեկան արտադրելով 1-5 ֆիլմ, պարբերաբար ժապավենին են հանձնվել երկրի ժողովրդական տնտեսության և մշակույթի նվաճումները, տեղի ունեցած բոլոր իրադարձությունները` քաղաքական նստաշրջանների օրագրեր, հանդիպումներ, հոբելյաններ և այլ իրադարձություններ:
1925-ին նկարահնվել է առաջին խաղարկային համր ֆիլմը` «Նամուսը» /ռեժ. Հ.Բեկնազարյան/:
1926-ին` առաջին կատակերգությունը` «Շոր և Շորշորը» /ռեժ. Հ.Բեկնազարյան/:
1926-ին «Հայկինոն» առաջին անգամ պատկերել է այլազգիների կյանքը` «Զարե» ֆիլմով /ռեժ». Հ.Բեկնազարյան/:
1931-ին նկարահանվել է առաջին քաղաքական, երգիծական խաղարկային ֆիլմը` «Մեքսիկական դիպլոմատները» /ռեժ. Ա. Մարտիրոսյան, Լ. Քալանթար/:
1935-ին ստեղծվել է հայկական առաջին հնչյունային ֆիլմը` «Պեպոն» /ռեժ. Հ. Բեկնազարյան/:
1938-ին նկարահանվել է առաջին գունավոր մուլտֆիլմը` «Շունն ու կատուն» /ռեժ. Լև Ատամանով/:
1940-ին հիմնադրվել է կինոստուդիայի կրկնօրինակման արտադրամասը և նույն թվին էլ կրկնօրինակվել է առաջին խաղարկային լիամետրաժ ֆիլմը` «Կառավարության անդամը» (1940թ., ռեժ. Ի Հեյֆից և Ա. Զարխի, կրկնօրինակման ռեժ. Լ. Իսահակյան): Գլխավոր դերակատարուհի Վ. Մարեցկայայի դերը կրկնօրինակել   է հայկական թատրոնի մեծանուն արտիստուհի Արուս Ոսկանյանը, մյուս դերերը` Գուրգեն Գաբրիելյանը, Դավիթ Մալյանը և ուրիշ անվանի դերասաններ:
1941-1945թթ. երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին նկարահանվել է ազգային ազատագրական պայքարի թեմայով պատմական «Դավիթ Բեկ» ֆիլմը (1944թ., ռեժ. Հ.Բեկնազարյան), ռազմահայրենասիրական այլ խաղարկային ժապավեններ, երկրորդ աշխարհամարտը փաստագրած շատ ֆիլմեր և Հայաստանի, հայ ժողովրդի անցած դարավոր ուղու մասին պատմող «Երկիր հայրենի» լիամետրաժ վավերագրական ֆիլմը (1945թ., ռեժ. Լ. Իսահակյան, Գ. Բալասանյան, Հ. Զարգարյան):
1954-ից կինոստուդիան սկսել է վերականգնել նախապատերազմական տարիների արտադրական ռիթմը և խաղարկային ֆիլմերի թողարկումը:
1960-ականներին «Հայֆիլմը» ունեցել է ստեղծագործական բարձր նվաճումներ, կատարվել են նաև հայկական համր ֆիլմերի վերականգնման ու կրկնօրինակման աշխատանքներ: 20-րդ դարի վերջերին «Հայֆիլմ» կինոստուդիայում տարեկան կրկնօրինակվում էր 42-45 ֆիլմ:
1967-ից մուլտֆիլմերի արտադրությունը դարձել է մշտական:
1978-ից կինոստուդիան տեղափոխվել է նորակառույց շենք, ձեռք բերել արտադրական նոր հնարավորություններ, ընդլայնել ֆիլմարտադրությունը, տարեկան թողարկել 6-7 ֆիլմ, պատվերներ ստանալ ԽՍՀՄ Կենտրոնական հեռուստատեսությունից, ֆիլմեր նկարահանել «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայի հետ համատեղ, 1980-ականներին հասել ստեղծագործական բարձր նվաճումների:
1990-ին «Հայֆիլմի» վավերագրական ֆիլմերի ստեղծագործական միավորումն առանձնացել է և փաստագրական ֆիլմադարանով հանդերձ` վերակազմակերպվել Փաստավավերագրական ֆիլմերի «Հայկ» կինոստուդիայի:
1990-ականներին, ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո, Հայաստանի տնտեսության մեջ շուկայական հարաբերությունների հաստատմամբ` կինոարտադրությանը հատկացվող ֆինանսական ներդրումները եղել են նվազագույն, որի պատճառով կտրուկ կրճատվել է ֆիլմարտադրության ծավալը:
2000 թվականից ի վեր` աճել է ինչպես կինոարտադրության ծավալը, այնպես էլ ստեղծագործական հաջողությունները:
Ներկայումս «Հայաստանի ազգային կինոկենտրոն» ՊՈԱԿ-ը որպես կինոարվեստի բնագավառում պետական  մշակութային քաղաքականություն իրականացնող կազմակերպություն, ունի բազմաթիվ գործառույթներ, ակտիվորեն մասնակցում է միջազգային կինոփառատոներին, կինոշուկաներում ներկայացնում հայկական կինոնկարները:

My future career

My future career

What do you want to be wnen you grow up. I give me this question many times during our school years.Now I  am study in high school and I iunderstand that the time to choose my future profession has come. Finishing school is the beginning of an independent life for millions of school-leavers. Many roads are open before us: technical schools, colleges and universities.

When choosing a future career, we should consider different factors. In my opinion, money is one of the most important factors when you make a choice, but equally important to choose a profession that suits your interests.

 But now in our public parents do this choose instead us. I think it is wrong, because it is our live, our career and this choose we may do ourselves.

Today the most popular professions are  jurisprudence and economists. These professions are prestigious. After graduating from Law and Economics Faculties it is possible to find good jobs.

I do my choose, I want to be a psychologist. In my way it is interesting career, and I can find good job for my career.

What is psychology

  What do you want to be when you grow up? We have heard this question many times during our school years. Perhaps, it was difficult for us to give a definite answer earlier. But now we understand that the time to choose our future profession has come. Finishing school is the beginning of an independent life for millions of school-leavers. Many roads are open before us: technical schools, colleges and universities.

  But now in our public parents do this choose instead us. I think it is wrong, because it is our live, our career and this choose we may do ourselves.

  Today the most popular professions are  jurisprudence and economists. These professions are prestigious. After graduating from Law and Economics Faculties it is possible to find good jobs.

  I do my choose, I want to be a psychologist. In my way it is interesting career, and I can find good job for my career.

  When choosing a future career, we should consider different factors. In my opinion, money is one of the most important factors when you make a choice.

  It’s good when you get satisfaction from your job. It is very important to choose a profession that suits your interests.

  Why people do the things they do is an age-old question. However, psychology — the science concerned with behavior, in both human and nonhuman animals — first appeared in the 1870s. Despite its youth, it is a broad discipline, essentially spanning subject matter from biology to sociology. Psychologists have doctoral degrees. They study the intersection of two critical relationships: one between brain function and behavior, and another between the environment and behavior. As scientists, psychologists follow scientific methods, using careful observation, experimentation and analysis. But psychologists also need to be creative in the way they apply scientific findings.

  Psychologists frequently are innovators, evolving new approaches from established knowledge to meet the changing needs of people, organizations and societies. They develop theories and test them through their research. As this research yields new information, these findings become part of the body of knowledge that practitioners call on in their work with clients and patients, as well as with organizations and communities. Psychology is a tremendously varied field. Psychologists conduct both basic and applied research, serve as consultants to communities and organizations, diagnose and treat people, and teach future psychologists and those who will pursue other disciplines. They test intelligence and personality. Many psychologists work as health care providers. They assess behavioral and mental function and well-being, study how human beings relate to each other and also to machines, and work to improve these relationships. And because the United States is undergoing sizable change in its population makeup, psychologists provide important knowledge and skills to help better understand diverse cultures.

  Many psychologists work independently and also team up with other professionals — for example, with other scientists, physicians, lawyers, school personnel, computer experts, engineers, policymakers and managers — to contribute to every area of society. Thus, we find them in laboratories, hospitals, courtrooms, schools and universities, community health centers, prisons and corporate offices.

  Psychologists traditionally study both normal and abnormal functioning and treat individuals with mental and emotional problems. They also concentrate on behaviors that affect the mental and emotional health and mental functioning of healthy human beings. For example, psychologists work with patients to help them change behaviors that are having negative effects on their physical health. They work with business executives, performers and athletes to reduce stress and improve performance. They advise lawyers on jury selection and collaborate with educators on school reform. Immediately following a disaster, such as a plane crash or bombing, psychologists help victims and bystanders recover from the trauma, or shock, of the event. They team with law enforcement and public health officials to analyze the causes of such events and prevent their recurrence. Involved in all aspects of our fast-paced world, psychologists must keep up with what’s happening all around us. When you’re a psychologist, your education never ends.

  As has long been true, opportunities in psychology for those with graduate degrees will be more plentiful and at a higher level than for those with undergraduate degrees. An undergraduate degree remains excellent preparation for continued graduate work in psychology or in another field, such as business, medicine or computer science. Many employers are interested in the skills that psychology majors bring to collecting, analyzing and interpreting data and their experience with statistics and experimental design.

   Opportunities for people with advanced degrees in psychology are expanding in number as well as in scope. The move toward preventing illness rather than merely diagnosing and treating it requires people to learn how to make healthy behavior a routine part of living. Indeed, many of the problems facing society today are problems of behavior — for example, chronic health conditions or disease, drug addiction, poor personal relationships, violence at home and in the street, and the harm we do to our environment. Psychologists contribute solutions to problems through careful collection of data, analysis of data and development of intervention strategies — in other words, by applying scientific principles, the hallmark of psychology.

  In addition, an aging America is leading to more research and practice in adapting our homes and workplaces for older people. The promises of the electronic revolution demand more user-friendly technologies and training. More two-career families in the workplace spur employers to accommodate the needs of families. Psychologists are helping to make the changes that are needed. The diversity in America today calls for psychologists to develop and refine treatments and approaches to meet the unique needs of different racial and ethnic groups. Furthermore, research advances in learning and memory, and the integration of physical and mental health care, make psychology more exciting than ever.

  Most psychologists say they love their work. They cite the variety of daily tasks and the flexibility of their schedules. They are thrilled by the exciting changes taking place in the field — from adapting technology to benefit humans, to working as part of primary health care teams. They are endeavoring to provide answers to research questions in such diverse areas as prevention, perception and learning, and they are using new technology and knowledge to train the next generation. It is an exciting time to be a psychologist.

Sport and game

1.    Are you a good soccer player? Basketball player? Baseball player? Rugby player? Tennis player?

I’m playing basketball, but I’m not sure that I’m good basketball player.

2.    What sports are you good at?

I’m good at volleyball.

3.    Do you jog more than once a week?

No, I haven’t time for it.

4.    Do you like to watch sports on TV?

Yes, of course.

5.    Do you think athletes earn enough money, not enough money or too much money?

I think professionals earn enough money, but ameties not.

6.    Do you think playing sports helps people work better as a team at work?

No, I don’t.

7.    How often do you go swimming?

      I go to swimming in summer.

8.    Is it good that professional sports are so commercial nowadays?

      I’m think it is good that professional sports are so commercial nowadays.

9.    What do you think is the most popular sport in the world?

      I'm think that the most popular sport in the world is football.

10.  What is the most expensive sport?

      I can’t give a definite answer, but I think ՛՛Formula 1՛՛ that will be very expensive.

11.  What is the most popular sport in your country?

      I think the most popular sport in my country is football.

12.  What is your favorite team sport?

My favorite team sport is “Real Madrid”

13.  What sports do you like to watch?

I like watch basketball.

14.  What sports do you hate to watch?

I hate watch rugby.

15.  What sports do you like to watch on TV?

I like to watch on TV football.

16.  Sport that you don't like?

     I don’t like tennis.

17.  Why don't you like it?

      For me it is not so interesting game.

18.  Which sport would you not let your child play? Why`’?

      I think when my child will be choosing the sport, I don't put any restriction.

19.  Who do you think is the best all around athlete in the world? In your country?

     For me best all around athlete in the world is Henrikh Mkhitaryan.

20.  Sometimes sports teams ask the city to help them build a new stadium. Do you think the city should give money for this? Why or why not?

 I think that the city should donate money, because that football club, his gyms considered of that city symbol. 

21.  What are some of the benefits of sports?

When you involved in any sport you get beautiful figure, more healthy body.

22.  How are sports beneficial to you?

I’m playing basketball and thanks to I'm tall now.         

Գաբրիել Գարսիա Մարկես

Գաբրիել Գարսիա Մարկես

                                      

Խոսե դե լա Կոնկորդիա Գարսիա Մարկեսը ծնվել է1927թ. մարտի 6-ին Կոլումբիայի Արակատակաքաղաքում, ծնողներն են Գաբրիել Էլիջիո Գարսիան ուԼուիզա Սանտյագա Մարկեսը:

Գարսիա Մարկեսի ծնվելուց հետո հայրը սկսում էդեղագործությամբ զբաղվել: 1929թ. հունվարին ծնողներըտեղափոխվում են Սյուքր, իսկ փոքրիկ տղան մնում էԱրակատակայում` մորական տատի` դոնյաՏրանքուիլինա Իգուարանի և պապի` գնդապետ ԿոլոնելՆիկոլաս Ռիկարդո Մարկեսի մոտ: Ինը տարեկան էր,երբ մահացավ պապը, ինչից հետո տեղափոխվեց ծնողների մոտ` Սյուքր, ուր հայրը դեղատանսեփականատեր էր:

Երիտասարդ տարիքում, երբ ծնողները դեռ նոր-նոր էին սիրահարվել, նրանց սերը հանդիպեցԼուիզա Սանտյագայի հոր` գնդապետի դաժան առարկությանը:Գաբրիել Էլիջիո Գարսիան այն մարդը չէր, ում նախատեսել էր գնդապետը` իբրև իր աղջկա սրտիտիրակալ. Գաբրիել էլիջիոն պահպանողական էր ու կնամոլի համբավ ձեռք բերած մեկը: Նասիրահետում էր Լուիզային ջութակի սերենադներով, սիրային բանաստեղծություններով, անհաշիվնամակներով, և անգամ փոստային նամակներով, որոնց աղջկա հայրը հետ էր ուղարկում`խանգարելով երիտասարդ զույգի հանդիպումներին: Աղջկա ծնողները փորձում էին ամեն կերպխանգարել, բայց նա համառորեն ետ էր գալիս, ու ակնհայտ էր` նրանց աղջիկը կապված էր հենցայս երիտասարդին: Ի վերջո աղջկա ընտանիքը հանձնվեց ու տվեց ամուսնանալուհամաձայնություն: Ավելի ուշ հենց այս տրագիկոմիկ սիրո պատմությունը կնկարագրվի <<Սերըխոլերայի ժամանակ>> վեպում:

Քանի որ Գարսիա Մարկեսի ծնողները քիչ թե շատ օտար էին տղայի կյանքի առաջին մի քանիտարիներին, տատի և պապի ազդեցությունը շատ ուժեղ էր նրա դաստիարակության հարցում:Պապը, ում տղան անվանում էր <<պապալելո>>, հազար օր տևած պատերազմի մասնակից էր,լիբերալ վետերան: Կոլումբիական վետերանները գնդապետին հերոս էին կոչում, բոլորի կողմիցհարգված մարդ էր: Հայտնի էր որպես բանանային մասսայական սպանությունների ժամանակչլռած մարդ, այդ տարի էլ հենց ծնվեց Գարսիա Մարկեսը: Գնդապետը, որին Գարսիա Մարկեսընկարագրում է որպես իրականությունն ու պատմությունն իրար կապող պորտալար, հրաշալիպատմող էր: Գարսիա Մարկեսին դասերը սովորեցնում էր բառարանով, ամեն տարի թոռանըտանում էր կրկես, և առաջիններից մեկն էր, ով տարավ թոռանը սառույց տեսնելու. <<հրաշքը>>գտնվում էր ֆիրմային <<Միացյալ միրգ>> խանութում: Նա երբեմն կարող էր իր մանկահասակթոռնիկին ասել. <<Դու չես էլ կարող պատկերացնել, թե մեռելն ինչքան է կշռում>>` հիշեցնելովնրան, որ չկա ավելի մեծ բեռ, քան մարդուն սպանելն է: Այս դասը հետագայում Մարկեսըկներառի իր վեպերում:

Գարսիա Մարկեսի քաղաքական և գաղափարական հայացքները ձևավորվել են իր պապիկիպատմություններից: Հարցազրույցներից մեկում իր ընկեր Պլինիո Ապուլեո Մենդոզային պատմումէ. <<Գնդապետ պապս լիբերալ էր: Իմ քաղաքական գաղափարները հավանաբար գալիս եննրանից, որովհետև, երբ փոքր տարիքում էի, կախարդական հեքիաթների փոխարեն նա պատմումէր քաղաքացիական պատերազմի մասին, ուր սարսափելի հաշվեհարդար էին տեսել ազատմտածող մարդկանց ու հակակղերականների` պայքարող պահպանողական կառավարությանդեմ>>:

Գարսիա Մարկեսի տատիկը` դոնյա Տրանքուիլինի Իգուարան Կոտեսը, ազդեցիկ դեր է ունեցելնրա դաստիարակության մեջ: Տատին դիտարկում էր իբրև արտակարգ բնական մի բան: <<Տունըլցված էր ուրվականների, սնահավատության ու կանխագուշակությունների մասինպատմություններով, որոնք անտեսվում էին ամուսնու կողմից: Ըստ Գարսիա Մարկեսի` նա<<կախարդանքի աղբյուր էր, իրականության գերբնական ու սնահավատ հայացքը>>: Նա վայելումէր տատի` յուրահատուկ ձևով ներկայացվող պատմությունները: Անկախ նրանից, թե ինչքանֆանտաստիկ էին նրա պատմածները, այնուամենայնիվ, նա միշտ ներկայացնում էր դրանք իբրևանհերքելի ճշմարտություններ, որ պատահել են կյանքում: Անհնարին ոճ էր դա, որ երեսուն տարիանց հայտնվեց թոռան ամենահայտնի` <<Հարյուր տարվա մենություն>> վեպում:

Լրագրություն
  Գարսիա Մարկեսն իբրև լրագրող սկսեց աշխատել դեռևս ուսանելու տարիներին, երբ սովորումէր Կարթագենի համալսարանի իրավաբանության ֆակուլտետում: 1948թ. ու 1949թ. նա գրում էԿարթագենի <<Էլ ունիվերսալ>>-ի համար: Ավելի ուշ` 1950-1952թթ., տեղական թերթում`Բարանքուիլայի <<Էլ Հերալդոյում>>, նա վարում է շատ արտառոց մի սյունակ` <<Սեպտիմուս>>անվամբ : Գարսիա Մարկեսն Էլ Հերալդոյի հետ կապված մի գրառում ունի. <<Ես գրում էի միկտոր, ու նրանք դրա համար վճարում էին 3 պեսո և գուցե ևս երեքն էլ խմբագրականի համար>>:Այս ընթացքում նա դարձավ գրողների ու լրագրողների ոչ ֆորմալ խմբի ակտիվ անդամ: Խումբնհայտնի էր Բարանքուիլա անունով և մեծ դեր ունեցավ գրական կարիերայի առաջխաղացմանհամար: Մարկեսն աշխատում էր մի շատ ոգեշնչող մարդու` Ռամոյն Վինյեսի հետ, որնհետագայում ծեր կատալոնցի գրախանութի տիրոջ կերպարով հայտնվեց <<Հարյուր տարվամենության>> մեջ: Միաժամանակ Գարսիա Մարկեսը ծանոթանում է այնպիսի գրողներիաշխատանքների հետ, ինչպիսիք են Վիրջինիա Վուլֆն ու Ուիլյամ Ֆոլքները: Ֆոլքների պատմելուտեխնիկան, պատմական թեմաների ու գյուղական վայրերի օգտագործման եղանակըազդեցություն է թողել լատինամերիկյան շատ հեղինակների վրա: Բարանքուիլայի միջավայրըԳարսիա Մարկեսին տվեց համաշխարհային մակարդակի գրական կրթություն և յուրահատուկտեսադաշտի հնարավորություն` բացվելու դեպի Կարիբյան մշակույթը: 1954-1955թթ. ԳարսիաՄարկեսն ապրում է Բոգոտայում և պարբերաբար թղթակցում Բոգոտայի Էլ Էսպեկտադորին:Մշտապես զբաղվում էր կինոքննադատությամբ:

Նավաբեկության պատմությունը
  Մի շարք տարաձայնությունների հետո Էլ Էսպեկտադորի համար նա գրեց իր վերջինհոդվածաշարը` բաղկացած տասնչորս լուրից, ուր նա բացահայտում էր գաղտնի պատմությունըԿոլումբիական ռազմածովային նավի նավաբեկության. <<Պատճառ հանդիսացավ նավակը, որովտեղափոխում էին անփույթ ամրացված մաքսանենգ ապրանքներ, որոնք հայտնվեցինտախտակամածին>>: Գարսիա Մարկեսն իր հարցազրույցը վերցրեց նավաբեկությունից փրկվածջահել նավաստուց: Հոդվածի հրապարակումը մեծ աղմուկ բարձրացրեց` վարկաբեկելովպաշտոնական հաղորդագրությունը, որում նշվում էր, որ նավաբեկությունը փոթորկի հետևանք է ևփառաբանում էին կենդանի մնացած նավաստիներին: Մի շարք տարաձայնությունների հետո ԷլԷսպեկտադորը Գարսիա Մարկեսին գործուղեց Եվրոպա` որպես օտարերկրա թղթակից: ԳարսիաՄարկեսի համար լրագրության ֆոնին իբրև հիմնարար բազա եղել է գրականությունը:Գրաքննադատ Բել-Վիլադան գրում է. <<Լրագրության փորձառությունն ունենալով ձեռքի մեջ`Գարսիա Մարկեսն ապրող այն քչաթիվ գրողներից է, ովքեր այսքան մոտ են այսօրվաիրականությանը>>:

Ամուսնություն և ընտանիք
  Գարսիա Մարկեսը հանդիպեց Մերսեդես Բարչային, երբ նա դեռևս քոլեջում էր սովորում:Որոշեցին սպասել, մինչ աղջիկը կավարտեր ուսումը, ապա կամուսնանային: Երբ նա գնացԵվրոպա` որպես օտարերկրյա թղթակից, Մերսեդեսը սպասում էր նրան` Բարանքուիլավերադառնալու համար: Ի վերջո, ամուսնացան 1958թ.: Տարեվերջին ծնվեց նրանց որդին`Ռոդրիգո Գարսիան, որն այժմ հեռուստա և կինոռեժիսոր է: 1961թ. ընտանիքն ավտոբուսովշրջագայեց Միացյալ Նահանգների հարավով և վերջնականապես հաստատվեցին Մեքսիկոքաղաքում: Գարսիա Մարկեսը միշտ ուզեցել էր տեսնել հարավը Միացյալ Նահանգների, ինչընկարագրում էր Ուիլյամ Ֆոլքները: Երեք տարի անց Մեքսիկոյում ծնվեց նրանց երկրորդ որդին`Գոնսալոն: Այժմ աշխատում է Մեքսիկոյում` իբրև գրաֆիկ դիզայներ:

Ամենագեղեցիկ ջրահեղձը աշխարհում

  Ամայության եզրին կանգնած գյուղը ապրում էր սովորական և միապաղաղ կյաքով:Տխուր էր այս գյուղի առօրյան, բայց ցավալիորենայն դարձել էր այս գյուղի բնակիչների էությունը:Կյանքի գորշությունն ու միապաղաղությունը դարձել էր նրանց կյանքի մի մասնիկը:Այս գյուղում ոչինչ չէր ծաղկում,որ փոքր ինչ գունազարդեր համատարած գորշությունը և արթնություն ու շարժ բերեր մարդկանց թմրած հոգիներին:

  Բայց մի օր փոխվեց ամեն ինչ:Սովորականի նման ջուրը դուրս բերեց մի ջրահեղձի, բայց նա սովորական մեկը չէր:Նա տարբերվում էր բոլոր այն ջրահեղձներից, որոնց մինչ այդ տեսել էին գյուղի բնակիչները:Պարզվեց, որ նա ավելի ծանր էր, քան իրենց երբևէ հայտնի մեռյալները, ավելի աժդահա էր, քան երբևէ ծնված որևէ մահկանացու:Այս գյուղի քսան փայտաշեն խրճիթներից միայն մեկում հազիվ կարողացավ տեղավորվել դին, որում սակայն չգտնվեց մի մահճակալ կամ մի ամուր սեղան, որ կդիմանար նրա ծանրությանը:Նրա համար փոքր էին գյուղի ամենաբարձրահասակ մարդկանց հագուստներն ու ոտնամանները:Զարմանալի էր, բայց այս անկենդան մարմինը մի տեսակ կենդանությամբ էր լցրել գյուղը:Կանանց սրտերը, որ կարծես քարացել էին ու ամայացել սկսեցին կրկին բաբախել, լցվել հույզերով ու վառ երազներով:Նույնիսկ ծովը, որ մշտապես խաղաղ էր, աըդ օրը աննախադեպ պօռթկում էր և ալեկոծվում մեռյալի համար:Կանայք հիացմունքով նայում էին մեռյալին ու մտածում, որեթե նա ապրեր իրենց գյուղում, այսքան խղճուկ չէր լինի նրա տունը:Այն կլիներ ամենաընդարձակ տունը՝ լայն դռներով, բարձր առաստաղով, ամուր հատակով, իսկ նրա կինը ամենաերջանիկը կլիներ ողջ գյուղում:Իսկ նրանց սերը օժտված կլիներ այնպիսի զորությամբ, որ ծովը կլցներ ձկներով, ժայռերը կծածկեր ծաղկաստաններով ու քարքարուտներից շատրվաններ կբխեցներ:Կանայք նայում էին ջրահեղձին ու համեմատում իրենց ամուսինների հետև իրենց հոգում հրաժարվում այդ չնչին ու թշվառ արարածներից:Երկար նայելով նրա անշունչ մարմնին՝ նրանք տեսան ջրահեղձին իր հավերժական մահվան մեջ:Այս անգամ սկսեց մի այլ իրարանցում:Գյուղը լքված ջրահեղձի համար կազմակերպեց ամենավեհաշուք թաղումը՝ լի մարդկանցով, ծաղիկներով:Ինչ-որ բամ էր փոխվել նրանց սրտերում, մտածողության մեջ ու ապրումներում:Մարդիկ սկսեցին տեսնել իրենց գյուղի ամայությունը, անխինդ փողոցներն ու բակերի պապակ քարերը:Սկսեցին հասկանալ, որ շատ խղճուկ են իրենց երազները:Հասկացան, որ իրենց կյանքն ու մտածողությունը փոխելու անհրաժեշտություն կա:Հասկացան, որ հրաշալի է ապրել ընդարձակ տներում, որոնց ճակատները ներկված են ուրախ գույներով, որ պետք է ջանալ անկյանք քարերից աղբյուրներ բխեցնել ու ծովափնյա ժայռերի թեք լանջերը ծաղկաստաններ դարձնել:

   Աֆորիզմներ

 1. Ես սիրում եմ քեզ ոչ նրա համար, թե ով ես դու, այլ նրա համար, թե ով եմ ես, երբ քո կողքին եմ:

 2. Ոչ ոք արժանի չէ քո արցունքներին, իսկ ով արժանի է, երբեք քո արտասվելու պատճառը չի դառնա:

 3. Միայն այն, որ ինչ-որ մեկը չի սիրում քեզ այնպես, ինչպես դու ես դա ուզում, դեռ չի նշանակում, որ նա չի սիրում քեզ ամբողջ հոգով:

 4. Իսկական ընկերը նա է, ով բռնում է ձեռքդ և զգում սիրտդ:

 5. Եթե մի օր դու չցանկանաս որևէ մեկին լսել, զանգիր ինձ, ես խոստանում եմ լռել:

 6. Մարդիկ սխալ են վարվում, երբ մտածում են, որ սկսում են չսիրել, երբ ծերանում են: Հակառակը` նրանք ծերանում են, որովհետև դադարում են սիրել:

 7. Սխալվելը մարդկային հատկանիշ է, իսկ հատկությունը` գցել իր սխալն ուրիշի վրա` առավել հատուկ է մարդուն:

 8. Միշտ ասա այն ինչ զգում ես և արա այն ինչ մտածում ես:

 9. Սերը դա ոչ այլ ինչ է, քան ի ծնե տաղանդ: Կամ դու այն ունես ծնված օրվանից, կամ չես կարող սիրել երբեք:

 10. Հանգիստ ծերության գաղտնիքը կայանում է նրանում, որ այն առկա է, երբ դու դաշինք ես կնքել միայնության հետ:

 11. Կյանքի յուրաքանչյուր պահը հնարավորություն է:

 12. Գիտելիքներն ու իմաստությունն այցելում են մեզ այն ժամանակ, երբ դրանց կարիքն այլևս չունենք:

 13. Դարձիր ավելի լավը և նախ ինքդ հասկացիր, թե ով ես դու, մինչև կհանդիպես մեկ ուրիշի և հույս կունենաս, որ նա քեզ կհասկանա:

 14. Միշտ էլ կգտնվեն մարդիկ, ովքեր քեզ ցավ կպատճառեն: Պետք է շարունակել հավատալ մարդկանց` պարզապես լինելով փոքր-ինչ ավելի զգույշ:

 15. Ինչ-որ մեկին կարոտելու ամենավատ տարբերակն է` լինել նրա կողքին և հասկանալ, որ նա երբեք քոնը չի լինի:

 16. Երբեք մի դադարեք ժպտալ, նույնիսկ, երբ տխուր եք, քանի որ ինչ-որ մեկը կարող է սիրահարվել ձեր ժպիտին: