Կորա՞ծ, թե՞ հանրաճանաչ մարդ
Հոդվածի միտքը ծնվեց, երբ կարդում էի Նար-Դոսի «Ես և նա» պատմվածքը (եթե չեք կարդացել, խորհուրդ կտամ անպայման կարդալ): Պատմվածքը պատմում է երկու տարբեր երիտասարդների մասին: Բայց նրանց
մի
փաստ
էր
միավորում.
երկուսն
էլ
տառապում
էին
սիրո
մերժումից:
Երկուսին
էլ
տանջում
էր
սրտի
սուր
ցավը:
Բայց
նրանք
տարբեր
ձևով
օգտագործեցին
իրենց
սրտի
կսկիծը.
առաջին
հերոսը
կորցրեց
ամեն
ինչ,
կործանեց
իր
կյանքն
ու
բոլոր
նպատակները
և
վերջապես
դարձավ
արբեցող,
իսկ
երկրորդը,
ցավը
դարձնելով
իր
համար
մղիչ
ուժ,
բարձրացավ,
բարձրացավ
և
դարձավ
հանրաճանաչ:
Սակայն,
ինչպես
հետո
մտորում
է
առաջին
հերոսը,
դժբախտ
սերը
անկման
պատճառ
չէր
կարող
լինել,
այն
կարող
էր
միայն
ժամանակավորապես
ընկճել,
բայց
ոչ
առմիշտ
կործանել
մարդուն:
Բուն
պատճառը
թաքնված
է
մարդու
մեջ,
և
դրա
լավագույն
օրինակը
երկրորդ
հերոսն
է
և
նրա
հասած
հաջողությունները:
Այսպիսով`
երկու
մարդիկ,
նույն
իրավիճակը,
բայց
տարբեր
արդյունքներ.
առաջինը
դարձավ
կորած
մարդ,
երկրորդը`
հանրաճանաչ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий