Ես
Ով եմ ես … Շատ անգամներ եմ ինձ տվել այս հարցը,
բայց երբեք չեմ կարողացել լիարժեք պատասխանել:
Այսօր էլ կփորձեմ պատասխանել այդ հարցին, հույս ունենալով , որ մի փոքր ավելի
եմ սկսել հասկանալ այս կյանքում իմ դերն ու տեղը:
Ես մի սովորական աղջիկ եմ, բոլոր պատանիների նման
ունեմ վառ երազներ ու վեհ նպատակներ: Բոլոր մարդիկ էլ փնտրում են իրենց երջանկության
բանալին, ոմանք գտնում են, ոմանք` ոչ: Ես կհամարեմ ինձ լիարժեք երջանիկ մարդ, երբ հասնեմ
իմ բոլոր նպատակներին, սակայն դա շատ հարաբերական է, որովհետև մարդն իր կյանքի յուրաքանչյուր
փուլում իր առաջ դնում է նոր նպատակներ և ձգտում դրանց իրագործմանը: Բարձր վարձատրությունը, հարստությունը
ապահովում են մարդու բարեկեցիկ ու միգուցե
ապահով կյանքը, հաճելի է իհարկե, երբ քեզ բարձր են վարձատրում քո կատարած աշխատանքի
համար, սակայն ես ինքս երբեկ չեմ զբաղվի այն մասնագիտությամբ, որը չի բավարարում իմ
հետաքրքրությունները:
Ես շփվող եմ, այդ է պատճառը որ ունեմ մեծ շրջապատ:
Իմ հարգանքին արժանանալ կարող են ոչ բոլորը, իսկ նրանք ովքեր արդեն արժանացել են, նրանց
ես համարում եմ իմ ընկերները, իսկ իմ ընկերների համար ես պատրաստ եմ անել այն ամենը
ինչ բխում է իմ ուժերից:
Երեկ՝ նոյեմբերի քսանհինգին,մենք՝
մի խումբ սեբաստացիներս Տիկին Ելենայի գլխավորությամբ այցելեցինք Հայաստանի երկրորդ
քաղաք՝ Գյումրի: Ճանապարհ ընկանք առավոտյան ժամը ութին << Սուրբ Երրորդություն>>
եկեղեցու շեմից: Գնալու ժամանակ ծագեցին որոշ խնդիրներ(մեր մեքենայի վարորդին ուզում
էին տուգանել), սակայն ամեն բան լավ ավարտվեց, և մենք բարեհաջող հասանք տեղ: Առաջին
կանգառը Արուճում էր, ապա՝ Վահրամաբերդում, Մարմաշենի վանքում և վերջապես Գյումրիում:
Երկար քայլեցինք Գյումրու Վարպետաց փողոցով,այցելեցինք մոտակա եկեղեցին(որտեղ այդ ժամանակ
պատարագ էր),ահագին նկարվեցինք, մի կուշտ ծիծաղեցինք և որ ամենակարևորն է գնացինք Վարպետներին՝
Մհեր Մկրտչյանին, Հովհաննես Շիրազին և Ավետիք Իսահակյանին հյուր: Ճանապարհորդությունն
ինձ համար և՛ ուսումնական էր, և՛ ճանաչողական, և՛ հետաքրքիր:Հուսով եմ այսպիսի ուսումնական նախագածերը դեռ
շատ կլինեն:
